Зүрхнээс минь цоргих халуун сэтгэлээр хүний хонгор дутаж явахыг харах нь юутай хяслантай...
Төсөөлөө нь үгүй түүний жаргалд
Итгэлтэй нь аргагүй миний сэтгэл...
Ганцхан шийдвэрийн минь ард харамсаж үлдэхийг чинь мэдсээр байгаа...
Гамгүй шаналах сэтгэл минь тэвчин байж дахиад нэг асууя чамаас...
No comments:
Post a Comment